De zon scheen volop, ongelooflijk, het beloofde weer een heel mooie dag te worden. Onze tent was volledig gedroogd en we stonden in no time uit de tent, of eerder sauna-oven... Een stevig ontbijt en weg waren we, met volle moed richting Blairgowrie. Kristy haar halve band waren we volledig uit het oog verloren, dat zouden we wel in Braemar oplossen. Tot zover ging het goed.
8 km voor Braemar liep het dan toch volledig fout. Kristy haar band gaf het op, het was genoeg geweest. Er was geen zuchtje lucht meer in haar achterband te krijgen, dus zij moest zowiezo te voet verder. Filip en Pieter reden alvast voorop om bagage te droppen en Pieter pendelde nog eens over en weer om Kristy wat te helpen op haar voettocht. Na twee uur stappen waren we dan toch alle drie in Braemar. Half drie was het dan. Ongelooflijk maar waar, het enige dat we in Braemar konden vinden, was een enkele fietspomp. De dichtstbijzijnde fietsenmaker was in, jawel, Ballater... 17 mijl of 25 km terug. Na opnieuw wat gezoek zat er niks anders op dan het wiel van Kristy achterop te binden en terug naar Ballater te fietsen. Pieter offerde zich op voor de tocht, het was gelukkig nog steeds prachtig weer. Zo passeerde Pieter een kleine 3 keer voorbij de slaapplaats van vorige dag en Balmoral Castle... Tegen zes uur waren we terug met zijn drieen in Braemar met een extra buitenband. De buitenband werd vervangen, samen met alweer een nieuwe binnenband. Er was ook een gebroken spaak in hetzelfde wiel, die kon enkel voorlopig vastgemaakt worden aan een andere spaak... Manmanman, wat een miserie. We gebruikten de enige pomp van het dorp en aten gigantisch veel (kip met curry en rijst, jawel, eten zouden we tenminste goed gedaan hebben vandaag...;-)).
8 km voor Braemar liep het dan toch volledig fout. Kristy haar band gaf het op, het was genoeg geweest. Er was geen zuchtje lucht meer in haar achterband te krijgen, dus zij moest zowiezo te voet verder. Filip en Pieter reden alvast voorop om bagage te droppen en Pieter pendelde nog eens over en weer om Kristy wat te helpen op haar voettocht. Na twee uur stappen waren we dan toch alle drie in Braemar. Half drie was het dan. Ongelooflijk maar waar, het enige dat we in Braemar konden vinden, was een enkele fietspomp. De dichtstbijzijnde fietsenmaker was in, jawel, Ballater... 17 mijl of 25 km terug. Na opnieuw wat gezoek zat er niks anders op dan het wiel van Kristy achterop te binden en terug naar Ballater te fietsen. Pieter offerde zich op voor de tocht, het was gelukkig nog steeds prachtig weer. Zo passeerde Pieter een kleine 3 keer voorbij de slaapplaats van vorige dag en Balmoral Castle... Tegen zes uur waren we terug met zijn drieen in Braemar met een extra buitenband. De buitenband werd vervangen, samen met alweer een nieuwe binnenband. Er was ook een gebroken spaak in hetzelfde wiel, die kon enkel voorlopig vastgemaakt worden aan een andere spaak... Manmanman, wat een miserie. We gebruikten de enige pomp van het dorp en aten gigantisch veel (kip met curry en rijst, jawel, eten zouden we tenminste goed gedaan hebben vandaag...;-)).
We vertrokken tegen 8 uur uit Braemar, wanneer we normaal gezien al lang zouden gestopt zijn en we reden nog een uur en half tot net voor 'Devil's Elbow'. De naam deed ons besluiten dat we dat toch maar voor morgen zouden laten. Als we juist geinformeerd waren, zou dit de hoogste pas van Schotland moeten zijn met steile klim voor de fiets (665m).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten