Donderdag 19 juli: Perth - Rosyth

We zitten op dit moment in Dunfermline, tot nu toe de lelijkste stad waar we al gepasseerd zijn. We hebben zo'n drie kwartier gefietst tegen dat we het town centre gevonden hadden. Anyway, we zetten nog snel enkele dingen online voor we straks de boot nemen. Vandaag hebben we een 50-tal km gedaan, het was niet meer zo bijzonder, het noorden is al een eindje achter de rug ook. De ronde is gedaan, het was zeer geslaagd, straks back to work...

Bedankt voor het van dichtbij en van ver volgen van de route, tot binnenkort voor nog meeeeeer straffe verhalen...;-)

Woensdag 18 juli: Braemar - Perth

Ok, na de pech van de vorige dag en een zogenaamd megahoge pas voor ons tent, zijn we maar vroeg opgestaan, half 8 om precies te zijn. Om negen uur waren we op de baan en we begonnen onmiddellijk aan de klim. Een halfuur later stonden we boven, en Filip had het niet eens gemerkt. Hij had nog maar amper geschakeld en besloot dan maar dat dit ABSOLUUT niet de top kon zijn. Hij reed lustig verder als eerste verkenner. Toen hij alleen maar verder naar omlaag reed, besloot hij toch maar eens te stoppen en om te kijken. Kristy en Pieter dachten er hetzelfde over en reden ook vrij snel over de top, Filip achterna. We lachten eens goed over die zogenaamde Devil's Elbow en reden rustig verder. Als alles vandaag zo goed ging, waren we er op de middag.

En inderdaad, om 2u waren we in Perth. Het regende licht, dus lang stoppen zat er onderweg niet echt in. Bovendien was het rustige Schotland van het Noorden ingeruild voor de drukke autowegen van het zuiden. Doorrijden tot Perth dus, en liefst zo snel mogelijk, om ongelukken te vermijden.

Nu zitten we hier in onze 'Guesthouse' ergens aan de rand van Perth. We gaan vanavond lekker eten en supergoed slapen en morgen wachten ons de laatste 45 km tot aan onze boot in Rosyth. Om drie uur hopen we daar te zijn.

Dinsdag 17 juli: Ballater - Braemar (normaal gezien Blairgowrie)

De zon scheen volop, ongelooflijk, het beloofde weer een heel mooie dag te worden. Onze tent was volledig gedroogd en we stonden in no time uit de tent, of eerder sauna-oven... Een stevig ontbijt en weg waren we, met volle moed richting Blairgowrie. Kristy haar halve band waren we volledig uit het oog verloren, dat zouden we wel in Braemar oplossen. Tot zover ging het goed.

8 km voor Braemar liep het dan toch volledig fout. Kristy haar band gaf het op, het was genoeg geweest. Er was geen zuchtje lucht meer in haar achterband te krijgen, dus zij moest zowiezo te voet verder. Filip en Pieter reden alvast voorop om bagage te droppen en Pieter pendelde nog eens over en weer om Kristy wat te helpen op haar voettocht. Na twee uur stappen waren we dan toch alle drie in Braemar. Half drie was het dan. Ongelooflijk maar waar, het enige dat we in Braemar konden vinden, was een enkele fietspomp. De dichtstbijzijnde fietsenmaker was in, jawel, Ballater... 17 mijl of 25 km terug. Na opnieuw wat gezoek zat er niks anders op dan het wiel van Kristy achterop te binden en terug naar Ballater te fietsen. Pieter offerde zich op voor de tocht, het was gelukkig nog steeds prachtig weer. Zo passeerde Pieter een kleine 3 keer voorbij de slaapplaats van vorige dag en Balmoral Castle... Tegen zes uur waren we terug met zijn drieen in Braemar met een extra buitenband. De buitenband werd vervangen, samen met alweer een nieuwe binnenband. Er was ook een gebroken spaak in hetzelfde wiel, die kon enkel voorlopig vastgemaakt worden aan een andere spaak... Manmanman, wat een miserie. We gebruikten de enige pomp van het dorp en aten gigantisch veel (kip met curry en rijst, jawel, eten zouden we tenminste goed gedaan hebben vandaag...;-)).

We vertrokken tegen 8 uur uit Braemar, wanneer we normaal gezien al lang zouden gestopt zijn en we reden nog een uur en half tot net voor 'Devil's Elbow'. De naam deed ons besluiten dat we dat toch maar voor morgen zouden laten. Als we juist geinformeerd waren, zou dit de hoogste pas van Schotland moeten zijn met steile klim voor de fiets (665m).

Maandag 16 juli: Glenlivet - Ballater

We begonnen de dag goed, recht naar de whiskey-destillery van The Glenlivet!! We kregen een prive-rondleiding, we waren de eersten op maandagmorgen. The Glenlivet zou de beste whiskey, de eerste echte, en the real stuff moeten zijn, maar wie weet was het maar verkooppraat van onzen Tommy. Het schijnt alvast dat alleen voor Glenlivet "The" staat, omdat zij de enige echte zijn...

Anyway, na nog een goed proevertje, inkopen en bijvullen van onze drankbussen (met water) waren we verder op weg naar Ballater. We deden voedselbevoorrading in Tomintoul. Toen we daar om drie uur (!) net vertrokken waren, nog geen kilometer verder, reed Kristy opnieuw lek. Het probleem werd vrij snel duidelijk, haar achterbuitenband was zeer snel aan het aftakelen. We legden er snel een nieuwe binnenband op en pompten hem maar voor de helft op (een betere pomp hadden we jammer genoeg niet). Tegen beter weten in, besloten we zo naar Braemar te rijden en daar de band goed op te pompen.

Later op de middag reden we The Lecht over. Deze helling was zodanig zwaar dat ze zelfs een naam kreeg. Het was wel heel mooi, tot in de wolken reden we, maar de volgende helling, daar twijfelden we toch sterk aan. Na zwaar onderling overleg reden we een omweg van 50 km tot net voorbij Ballater. Tegen 22u00 waren we dan eindelijk terplekke en gingen we eten. Om halftwaalf lagen we in onze nest...

Zondag 15 juli: Inverness - Glenlivet

Zondag zijn we rustig afgezakt richting Glenlivet. Dat zou een tochtje van zo'n 70 km zijn, waarbij we vooral zouden stoppen aan enkele interessante plekjes en aan plekjes waar we gewoon zin in hadden. We zijn gepasseerd aan de 'Culloden Battlefields', maar ja, zonder de duizenden vechtende Schotten was het wat te vergelijken met een verlaten voetbalveld. We zijn dan maar verdergereden tot aan Cawdor Castle. Daar was het best wel de moeite om te stoppen. We kochten 3 inkomkaartjes en lieten ons een tweetal uur verdwalen in de mooie tuinen rond het kasteel. We genoten massaal van het zonnetje en tegen de middag konden we weer verder, met veeeeeeeel mooie foto's (van bloemen, pfffffffff, saaaaaaaaai).

We fietsten verder tot net voor Glenlivet, waar we rustig kampeerden aan een (gesloten) schooltje. Onderweg verdwaalden we bijna, maar een mevrouw toonde ons toch de goede weg (we waren eigenlijk volledig juist...) tot aan 'a LOVELY bridge' (Dulsie Bridge dus). We fietsten vandaar gemakkelijker verder, geen verdwalen meer...

We waren vroeg terplekke, we aten lekker op het schooltje, zelf gekookt en kaartten nog een hele tijd na (UNO) op het bankje naast onze tent.

Perth

We hebben geen tijd meer om iets in te typen, maar we wilden toch nog even zeggen dat we goed en wel in Perth aangekomen zijn. De fietsproblemen zijn eindelijk achter de rug, Kristy heeft een nieuwe buitenband... We slapen vanavond lekker in een Bed en Breakfast hier in de stad en gaan straks nog iets lekker gaan eten. Morgen volgt dan ons laatste stukje tot op de boot. Die vertrekt om 17u00 Schotse tijd (18u00 Belgie). Vrijdag om 12u00 komen we dan aan in Belgie! Cheers!