Donderdag 19 juli: Perth - Rosyth

We zitten op dit moment in Dunfermline, tot nu toe de lelijkste stad waar we al gepasseerd zijn. We hebben zo'n drie kwartier gefietst tegen dat we het town centre gevonden hadden. Anyway, we zetten nog snel enkele dingen online voor we straks de boot nemen. Vandaag hebben we een 50-tal km gedaan, het was niet meer zo bijzonder, het noorden is al een eindje achter de rug ook. De ronde is gedaan, het was zeer geslaagd, straks back to work...

Bedankt voor het van dichtbij en van ver volgen van de route, tot binnenkort voor nog meeeeeer straffe verhalen...;-)

Woensdag 18 juli: Braemar - Perth

Ok, na de pech van de vorige dag en een zogenaamd megahoge pas voor ons tent, zijn we maar vroeg opgestaan, half 8 om precies te zijn. Om negen uur waren we op de baan en we begonnen onmiddellijk aan de klim. Een halfuur later stonden we boven, en Filip had het niet eens gemerkt. Hij had nog maar amper geschakeld en besloot dan maar dat dit ABSOLUUT niet de top kon zijn. Hij reed lustig verder als eerste verkenner. Toen hij alleen maar verder naar omlaag reed, besloot hij toch maar eens te stoppen en om te kijken. Kristy en Pieter dachten er hetzelfde over en reden ook vrij snel over de top, Filip achterna. We lachten eens goed over die zogenaamde Devil's Elbow en reden rustig verder. Als alles vandaag zo goed ging, waren we er op de middag.

En inderdaad, om 2u waren we in Perth. Het regende licht, dus lang stoppen zat er onderweg niet echt in. Bovendien was het rustige Schotland van het Noorden ingeruild voor de drukke autowegen van het zuiden. Doorrijden tot Perth dus, en liefst zo snel mogelijk, om ongelukken te vermijden.

Nu zitten we hier in onze 'Guesthouse' ergens aan de rand van Perth. We gaan vanavond lekker eten en supergoed slapen en morgen wachten ons de laatste 45 km tot aan onze boot in Rosyth. Om drie uur hopen we daar te zijn.

Dinsdag 17 juli: Ballater - Braemar (normaal gezien Blairgowrie)

De zon scheen volop, ongelooflijk, het beloofde weer een heel mooie dag te worden. Onze tent was volledig gedroogd en we stonden in no time uit de tent, of eerder sauna-oven... Een stevig ontbijt en weg waren we, met volle moed richting Blairgowrie. Kristy haar halve band waren we volledig uit het oog verloren, dat zouden we wel in Braemar oplossen. Tot zover ging het goed.

8 km voor Braemar liep het dan toch volledig fout. Kristy haar band gaf het op, het was genoeg geweest. Er was geen zuchtje lucht meer in haar achterband te krijgen, dus zij moest zowiezo te voet verder. Filip en Pieter reden alvast voorop om bagage te droppen en Pieter pendelde nog eens over en weer om Kristy wat te helpen op haar voettocht. Na twee uur stappen waren we dan toch alle drie in Braemar. Half drie was het dan. Ongelooflijk maar waar, het enige dat we in Braemar konden vinden, was een enkele fietspomp. De dichtstbijzijnde fietsenmaker was in, jawel, Ballater... 17 mijl of 25 km terug. Na opnieuw wat gezoek zat er niks anders op dan het wiel van Kristy achterop te binden en terug naar Ballater te fietsen. Pieter offerde zich op voor de tocht, het was gelukkig nog steeds prachtig weer. Zo passeerde Pieter een kleine 3 keer voorbij de slaapplaats van vorige dag en Balmoral Castle... Tegen zes uur waren we terug met zijn drieen in Braemar met een extra buitenband. De buitenband werd vervangen, samen met alweer een nieuwe binnenband. Er was ook een gebroken spaak in hetzelfde wiel, die kon enkel voorlopig vastgemaakt worden aan een andere spaak... Manmanman, wat een miserie. We gebruikten de enige pomp van het dorp en aten gigantisch veel (kip met curry en rijst, jawel, eten zouden we tenminste goed gedaan hebben vandaag...;-)).

We vertrokken tegen 8 uur uit Braemar, wanneer we normaal gezien al lang zouden gestopt zijn en we reden nog een uur en half tot net voor 'Devil's Elbow'. De naam deed ons besluiten dat we dat toch maar voor morgen zouden laten. Als we juist geinformeerd waren, zou dit de hoogste pas van Schotland moeten zijn met steile klim voor de fiets (665m).

Maandag 16 juli: Glenlivet - Ballater

We begonnen de dag goed, recht naar de whiskey-destillery van The Glenlivet!! We kregen een prive-rondleiding, we waren de eersten op maandagmorgen. The Glenlivet zou de beste whiskey, de eerste echte, en the real stuff moeten zijn, maar wie weet was het maar verkooppraat van onzen Tommy. Het schijnt alvast dat alleen voor Glenlivet "The" staat, omdat zij de enige echte zijn...

Anyway, na nog een goed proevertje, inkopen en bijvullen van onze drankbussen (met water) waren we verder op weg naar Ballater. We deden voedselbevoorrading in Tomintoul. Toen we daar om drie uur (!) net vertrokken waren, nog geen kilometer verder, reed Kristy opnieuw lek. Het probleem werd vrij snel duidelijk, haar achterbuitenband was zeer snel aan het aftakelen. We legden er snel een nieuwe binnenband op en pompten hem maar voor de helft op (een betere pomp hadden we jammer genoeg niet). Tegen beter weten in, besloten we zo naar Braemar te rijden en daar de band goed op te pompen.

Later op de middag reden we The Lecht over. Deze helling was zodanig zwaar dat ze zelfs een naam kreeg. Het was wel heel mooi, tot in de wolken reden we, maar de volgende helling, daar twijfelden we toch sterk aan. Na zwaar onderling overleg reden we een omweg van 50 km tot net voorbij Ballater. Tegen 22u00 waren we dan eindelijk terplekke en gingen we eten. Om halftwaalf lagen we in onze nest...

Zondag 15 juli: Inverness - Glenlivet

Zondag zijn we rustig afgezakt richting Glenlivet. Dat zou een tochtje van zo'n 70 km zijn, waarbij we vooral zouden stoppen aan enkele interessante plekjes en aan plekjes waar we gewoon zin in hadden. We zijn gepasseerd aan de 'Culloden Battlefields', maar ja, zonder de duizenden vechtende Schotten was het wat te vergelijken met een verlaten voetbalveld. We zijn dan maar verdergereden tot aan Cawdor Castle. Daar was het best wel de moeite om te stoppen. We kochten 3 inkomkaartjes en lieten ons een tweetal uur verdwalen in de mooie tuinen rond het kasteel. We genoten massaal van het zonnetje en tegen de middag konden we weer verder, met veeeeeeeel mooie foto's (van bloemen, pfffffffff, saaaaaaaaai).

We fietsten verder tot net voor Glenlivet, waar we rustig kampeerden aan een (gesloten) schooltje. Onderweg verdwaalden we bijna, maar een mevrouw toonde ons toch de goede weg (we waren eigenlijk volledig juist...) tot aan 'a LOVELY bridge' (Dulsie Bridge dus). We fietsten vandaar gemakkelijker verder, geen verdwalen meer...

We waren vroeg terplekke, we aten lekker op het schooltje, zelf gekookt en kaartten nog een hele tijd na (UNO) op het bankje naast onze tent.

Perth

We hebben geen tijd meer om iets in te typen, maar we wilden toch nog even zeggen dat we goed en wel in Perth aangekomen zijn. De fietsproblemen zijn eindelijk achter de rug, Kristy heeft een nieuwe buitenband... We slapen vanavond lekker in een Bed en Breakfast hier in de stad en gaan straks nog iets lekker gaan eten. Morgen volgt dan ons laatste stukje tot op de boot. Die vertrekt om 17u00 Schotse tijd (18u00 Belgie). Vrijdag om 12u00 komen we dan aan in Belgie! Cheers!

De finishplannen: Inverness - Edinburgh

Allereerst, GELUKKIGE VERJAARDAG MAMA FILIP!!!

We hebben vandaag een heerlijk dagje Inverness gehad. Hier is in feite niks te zien, we hebben een vijftal mensen gevraagd of we hier niks konden doen of zien, maar het was telkens negatief. We zijn dan maar wat gaan shoppen achter souvenirs en andere prularia (eten enzo). We hebben vanavond lekker Belgische kost, echt heeeel veeeeel, gegeten: Cipolatta's met patatjes en bloemkool/broccoli. Heerlijk, zeker met al de varia aan kruiden uit de plaatselijke kruiden (het chinese kruidentuiltje toch maar niet geprobeerd...;-))

We posten nog even om onze fietsplannen voor de komende dagen door te geven. Het blijkt toch heel erg lastig (en duur) om de trein te nemen, en de beentjes zijn trouwens nog lekker fris ook:-D DUS we gaan nog door het Cairngorms National Parc rijden. Dan mijden we ook Edinburgh zelf waarschijnlijk, maar dat geeft niet echt. Inverness was al groot en druk genoeg, veel liever in de rustige natuur. We hebben een dag op reserve, maar die gaan we gebruiken om de dagen wat rustiger in te delen.

Zondag: Inverness - Glenlivet
Maandag: Glenlivet - Ballater
Dinsdag: Ballater - Perth
Woensdag: Perth - Rosyth

Donderdag hebben we dan over (onze boot vertrekt pas rond 18u00 of zoiets). We zien wel hoe we dat indelen. Vermoedelijk gaan we een extra dagje rond Ballater blijven hangen. We mikken dan om woensdagavond in Perth te zijn en donderdag de laatste 40 km tot in Rosyth te rijden.

We gaan zeker nog een whiskey distillery bezoeken in Glenlivet. Dat is voor maandagmorgen. Daarnaast passeren we ook nog Balmoral Castle, Corgarff Castle, Cawdor Castle en veeeeeeeel natuur!! Zo, dat was het dan, internet komen we ten vroegste tegen in Perth, dus woensdagavond. En anders zeker op de boot. Vrijdag komt onze boot aan en daar ligt het einde van onze vakantie, jammer genoeg...

Maar nu nog even volop genieten!!! Cheers!

Vrijdag 13 juli: Cromarty - Inverness (45 km)

Twee vroege vogels, Pieter en Kristy, zijn vanmorgen lekker vroeg opgestaan. Het was een prachtig weertje en we besloten een fikse ochtendwandeling te maken. Om halfzes waren we uit de veren en de zon stond eigenlijk al vrij hoog... We liepen een ommetje van een viertal kilometer, naar boven uitkijkend over onze slaapplek in Cromarty. Heel mooi! Terug beneden aangekomen hebben we ons handtekening achtergelaten op het strand en gingen we lekker gaan eten. Cornflakes en boterhammetjes.

Dan begon vrijdag de dertiende pas echt. We waren de hoek nog maar net om of Filip reed lek. Alweer de achterband, dus dubbel zo lastig, alweer. Even later bleek ook zijn spaak gebroken en zijn wiel bijgevolg ook met een knik te draaien. We repareerden alles zo goed en zo kwaad we konden en besloten een fietsenmaker op te zoeken in Inverness. Voor de rest ging alles vlot, het was een fijne en zeer rustige rit (maar 45 km).

Ergens in de namiddag waren we dan in Inverness, de grootste stad tot nu toe. Wat een schok! Het was weer helemaal wennen om mensen, en vooral om auto's te zien. Onvriendelijk en snel, bijna net zoals in Belgie...;-) Na heel wat geharrewar over en onder de autoweg zijn we toch maar afgestapt en te voet tot op ons youth hostel gestapt. De fiets werd binnengedaan en nu hebben we hier net een volledige kip, massa's rijst met zoetzure saus en twee pizza's binnengespeeld... Nog geen halfuur nadien zijn we alweer aan het snoeperen en straks gaat de fles wijn en de chips open. Het mag ook eens wat meer zijn he...

Morgen blijven we een volle dag in Inverness en overmorgen zien we wel weer... Tot de volgende!!

Donderdag: Altnaharra - Cromarty (95 km)

Na Durness is alles een heel stuk gemakkelijker gelopen. Het weer is heel mooi, perfect fietsweer, zonder regen en niet teveel wind, en ook niet te warm. De hellingen verdwenen ook vrij snel. Aan de noordkust, bij Durness, hebben we veelvan de kust gezien, veel mooie strandjes (zit zand en prachtige zichten!!). Ook de Smoo Caves waren best de moeite, alleen wat toeristenafzetterij enzo. In de namiddag zijn we vlot plat tot in Altnaharra gereden zonder veel problemen. De route langs de Ben Hope was alvast prachtig, over een hoogvlakte met sterk meewind.

Maar we gingen het hebben over het stuk Altnaharra - Cromarty... Doordat alles hier zo vlot ging, gingen we proberen tot in Tain te geraken en zo wat kilometers af te snoepen van onze lange dag naar Inverness. Nadat we serieus bijgetankt hadden in de Spar van Lairg (eten!!!), vlotten we snel richting Tain. Het bleef maar plat zijn, dus reden we vlot verder. Tain was een heel mooi stadje. We namen tegen half 7 de boot naar Cromarty, waar we aan de overzijde direct ons tentje gingen opzetten. We waren toch al veeeeeeeeeeeel te ver geraakt. De ferry was een van de oudste die in Engeland rondvaarden. Twee auto's en wij konden er net tegelijk op, via een heel ingenieus systeem (de auto's werden eerst rondgedraaid en het afrijmechanisme was ook een heel gedoe...). Aan de overzijde bleek een groot grasplein te zijn in het midden van het dorp, waar al een vijftal tentjes stonden en een mobilhome. Wildkamperen midden in het dorp, enfin, we stonden er snel bij, voor het weer eens ging regenen. We aten lekker stoofvlees met rijst en worteltjes en de cake en de snoep was voor in het cafe, bij een whiskey.

Vakantie in Durness (65 km)

Even tussendoor, terwijl we nog enkele foto's opladen. We hebben vannacht echt SCHITTEREND geslapen. En gisteravond was ook heel leuk. We zaten lekker binnen, naast het stoofke, alles is proper gedroogd en we hebben veel en lekker gegeten. We kregen van de visser uit Birmingham de resten van een vers gevangen "trout" van zo'n dertig cm lang als voorgerechtje. Daarna volgde ons hoofdgerecht: lekkere kippefilets met een halve kilo rijst en drie grote blikken perzikken. Daarna kregen we nog een heuse kaasschotel met wijn en openden we nog twee pakken koekjes... Meer als genoeg dus. De Single Malt whiskey, daar zijn we maar wijselijk afgebleven.

Het was een fijne avond, met hele losse babbels met mensen van alle kanten uit de wereld. Na de 4 Amerikanen (California) en de visser uit Birmingham, kwamen er ook nog drie Franse meisjes (Geneve) binnen en een drietal Spanjaard-Italiaan-Engelse. Best wel grappig soms.

Vanmorgen zijn we naar de ferry gegaan voor Cape Wrath, maar we waren net te laat. Zoals je de deur van de trein voor je neus ziet dichtgaan, zo zagen we de boot net vertrekken vanop de pier. Niet aan te doen, we verliezen te veel tijd om te wachten op de volgende, dus gaan we maar rustig afzakken via de noordkust, en vooral veel proberen stoppen... Lekker de toerist uithangen dus!:-D

Dinsdag 10 juli: Ardvreck Castle - Durness (75 km)

Yes, vandaag mochten we rustig uitslapen, maar ook niet te lang... Half 9 eruit dus en rustig opbreken. Het weer was jammer genoeg volleeeeedig omgekeerd, sja in Schotland weet je blijkbaar nooit... Het regende weer van die alledaagse Schotse miezer, en de wind stond ook behoorlijk fel. Om het nog wat erger te maken, moesten we direct een zware klim beginnen. Swat, we begonnen eraan, want de berg zou zich niet verzetten. En na de eerste volgden er nog een heel pak. Tot aan Scourie was er absoluut geen ontkomen aan, zware tegenwind en veel bergop - bergaf! We kwamen in Scourie aan en besloten enorm veel eten in te slaan. Lekker muesli en een lekkere boterham deden al veel, maar de pakken snoep en koeken zouden de hele namiddag en avond goedmaken;-)

De route na Scourie was een stuk beter. Eerst vreesden we de 3 pijltjes-driehoekjes die op onze kaart stonden, dit waren blijkbaar zwaardere klimmen dan de voorgaande. Het bleek toch heel erg mee te vallen. We gingen de eerste berg zwaar omhoog, maar daarna ging alles vlot windmee, en naar beneden. De kilometers gingen vlot. In de buurt van de kust was het relatief vlak, de regen was schaars en heel de omgeving was omhuld met mist. Tot aan The Kyle of Durness stopten we niet. Daar ging ineens alles open en zagen we een pracht van een meer. Nog een bergje over en we waren in Durness.

Nu zitten we in een gezellig hostel, midden in Durness, samen met een bende Amerikanen, een visser uit Birmingham en nog wat van dat. Heel tof allegaartje dus. Het is hier in Durness vrij goed voorzien allemaal, beter dan verwacht. Er staat een Spar om de hoek, we hebben internet en we zitten droog binnen en er wacht ons een goed bed. Morgenvroeg gaan we eens zien naar The Cape of Wrath (meest noordelijke punt Schotland), met de bus deze keer :-D, Joepieeee! Ook de Smoo Caves (grotten) gaan we zeker eens bezoeken. Voor de middag gaan we zien waar we gaan geraken. Vermoedelijk wordt het niet verder dan Allnabad (aangezien we een hele morgen nog in Durness blijven). De volgende dag gaan we iets voorbij Lairg proberen geraken en daarna liefst zo snel mogelijk naar Inverness (vrijdagavond?)

En jawel, foto's zijn hier weer mogelijk... (Kijk zeker eens terug naar de vorige foto's)

Maandag 9 juli: Ullapool - Ardvreck Castle (70 km)

Na onze trage start in Ullapool, wat eigenlijk wel tof was..., zijn we dan toch vertrokken richting het noorden. We wisten niet goed wat ons te wachten stond, maar wilden toch tot rond Lochinver geraken. Het weer was in elk geval uitzonderlijk prachtig, we waanden ons even aan de meren van Italie... ;-) Inderdaad, meren, na Drumrunie zijn we afgezakt naar de kust, richting Lochinver. Het was echter heeeeel erg veel en zwaar omhoog en omlaag. Al snel was het duidelijk dat The Point of Stoer toch wat te hoog gegrepen was. Zeker door ons laat vertrek, besloten we na Lochinver toch maar weer naar de grotere baan naar Durness af te zakken. Daar kwamen we aan het Ardvreck Castle, waar we het mooiste plekje van onze reis vonden om onze tent te zetten. Een plekje bovenop enkele 'terraskliffen' (of zoiets), enkele meters boven het Loch Assynt, echt prachtig. We zagen de zon ondergaan, en na de macaroni kropen we er toch al in tegen 10 uur. Jaja, het was die ochtend al vroeg genoeg geweest, 5u, morgen zouden we dan wel wat langer slapen... Hopelijk morgen weer van dat weertje!

Maandag 9 juli: Stornoway - Lochinver

Vanmorgen waren we als eerste uit de veren, en het was nog steeds prachtig weer, het zonnetje scheen en de lucht was blauw. We haalden onze boot en ontbeten lekker in het zonnetje in de "observation lounge".

We zitten nu nog steeds vast in Ullapool, het is 1u smiddags en we hangen hier al rond vanaf 10u. Hoe kan dat...? Natuurlijk had ons Kristy eens een platte band, het moest er van komen, en bij wie beter dan bij Kristy... En het was niet zomaar een platte band, neenee, drie gaatjes ineens. Enfin, na heel wat knip- en plakwerk van Kristy en "the Force" van Pieter en Filip was het dan toch gefikst. We hebben ook al wat geld opgehaald en inkopen gedaan. Binnen tien minuten doen we de eerste kilometers van vandaag.

We hopen vanavond ergens in Lochinver te geraken, dat zal ongeveer 50 a 60 km zijn. Daar gaan we wildkamperen en lekkere macaroni met hesp en kaassaus eten. De volgende dag rijden we dan sowieso tot in Durness. Daar hopen we de volgende computer tegen te komen. Hopelijk kunnen we daar weer foto's plaatsen, want in de youth hostels is de USB-poort volledig achter slot en grendel gezet.

(HIERONDER ONS KAMPEERPLEKJE IN ARDVRECK CASTLE VAN DIE AVOND... in de twee richtingen)

Zondag 8 juli: Tarbert - Stornoway

We hebben zaterdagavond de boot nog gehaald naar Tarbert, weliswaar met een heel eind vertraging. Net buiten Tarbert hebben we dan ook ons tentje opgezet langs de kant van de weg, in de wind, in de regen en tussen de schapen. Het was duidelijk dat de Hebriden toch iets helemaal anders was dan het vasteland.



De volgende dag was rustdag, we waren dan ook vroeg uit de veren om snel naar Stornoway te kunnen fietsen. Door de regen hebben we bijna zonder stoppen onze 50 km gedaan. Het was een stuk bergachtiger dan verwacht in het begin, maar al gauw werd het toch wat platter. We kregen ook een duwtje in de rug door de felle westenwind uit de Oceaan (eindelijk meewind, en hoe!). Om halftwee kwamen we aan op onze camping in Stornoway, we hebben onze was gedaan, twee uur lang. De tumble-dryer werkte niet goed genoeg voor ons, dus kozen we voor de old-fashioned way: alles aan de draad. Gelukkig regende het vanaf toen niet meer voor de rest van de avond en nacht. Mirakel!!

Zondag is alles gesloten, maar opnieuw wonder boven wonder, er was toch nog 1 restaurantje open. Daar hebben we super gegeten (vis) en gedronken (Guinness). Daarna hebben we nog gezellig gekaart tot we de deuren konden sluiten. Hierna recht de tent in, want de volgende dag moesten we vroeg uit de veren (5u) om onze boot te halen naar Ullapool.

PS: Ik en Filip zijn er alle twee door met onderscheiding, hoorden we gisteren, in 'The White Sands of Morar'! We hebben beiden ongeveer 70 procent. Proficiat ook aan Andy, heel het kot van Pieter, en vooral ook aan Geert en Evy met hun Frannetje;-)